وقتی خودم برای خودم غیرمنتظره می شم

یک ماه شد. قرار بود یک ماه بهم پیغام نده. که البته اون پیغام داد. در مجموع فکر می کنم ده بار توی این یک ماه بهم پیغام داد. گاهی فقط نوشت سلام. گاهی چندین خط نوشت و شکایت کرد و گفت جواب سلام واجبه. یک بار هم حدود دو هفته که گذشته بود نوشت فکر کنم یک ماه شده باشه، جواب بده! ولی من هیچوقت جواب ندادم.

توی این یک ماه واقعا ککم نگزید! خیلی راحت بودم. همونجوری که قبلا هم نوشتم گاهی حتی فراموش می کردم که هست. که یک زمانی هر روز این ساعت منتظر پیغامش بودم. گاهی هم یادش میفتادم. پیغامهام رو چک می کردم. انصافا اگه پیغام داده بود خوشحال می شدم. ولی هیچوقت حتی تردید نکردم که جوابش رو بدم. تا یک هفته پیش. حدود یک هفته پیش به مدت دو سه روز دیوانه شده بودم! هی منتظر پیغامش بودم. هی دلم می خواست بهش پیغام بدم. اما اون دو سه روز هم گذشت و من دوباره بیخیال شدم. اونقدر بیخیال شدم که از پریروز دلم می خواست این دو روز نگذره. که یک ماه نشه. از یک طرف دوست داشتم بتونم بهش پیغام بدم. ولی در کمال تعجب از طرف دیگه دلم نمی خواست و نمی خواد. یک دلیلش اینه که تا وقتی بود من نمی تونستم زندگیم رو جلو ببرم. نمی تونستم کلمه ی غلطیه. اگه می خواستم حتما می تونستم. اما حواسم انگار پرت اون بود. نمی دونم چه جوری بود ولی توی این یک ماه که نبود خیلی کارها انجام دادم واقعا. و از این بابت خوشحالم. فکر می کنم حالا هم اگه رابطه مون از سر گرفته بشه من مثل قبل نخواهم بود که هرروز منتظرش باشم. یه چیزی شدم مثل خودش شاید. مثلا یه روز که دلم هواشو بکنه می رم باهاش حرف میزنم و بعد تا چند روز خوبم و بخیال و فراموش کرده... اینا همه ش نقشه است. نکنه وقتی ببینمش همه چی برگرده به روز اول؟ نه. برنمی گرده. بعیده که برگرده.

اگه اوضاع معمولی بود شاید حالا حالاها بهش پیغام نمی دادم. شاید صبر می کردم خودش پیغام بده. ولی الان سوال تکنیکی ازش دارم. یه چیز خیلی واجب که چندین روزه خودمو کنترل کردم که ازش نپرسم چون نمی خواستم قانون یک ماهم رو زیر پا بگذارم. ولی به جوابش خیلی احتیاج دادم و کسی تاحالا نتونسته کمکم کنه. همچنان امیدوارم که مثل سوپرمن بطور معجزه آسایی یه جواب راحت و درسته بذاره کف دستم. 

باید احتمالا تا شنبه صبر کنم. آخر هفته ها آنلاین نمی شه.

و من از کم حسی خودم نسبت بهش تعجب می کنم. یعنی فقط یک ماه کارو تموم می کنه؟